hiPop I hip. I Pop. I op.

New Balance 420 sneakers // Zara floral shirt // random sheer jacket // ASOS shorts // hardware store ring // H&M neon statement necklace // random chain necklace

photo // Ivana Korać

I za kraj, evo malo Chromaticsa+Chanela, da nas greju oko srca u ovim hladnim danima! p.s. ne zaboravite na giveaway iz prošlog posta, još imate šanse da osvojite one sandalice :) // And here's a little Chromatics+Chanel combo, to keep our hearts warm in these cold days! p.s. Don't forget about the giveaway, you still have the chance to win those amazing shoes :)

Samo da javim da sam ga napokon završila. Savršeni teksas prsluk sa Najlona, nitne iz pozamanterije i jedan slajd film koji je trebalo ispucati pre 10 godina. Prodavačica sa berlinskog buvljaka nepotrebno me ubeđuje, kaže, pronašli ga u prodavnici na Himalajima, ne zna da bih ga kupila svejedno. 

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Just dropped by to tell you that it's finally done! A perfect denim vest from Nylon flea market, some DIY studding and one slide film that should have been shot 10 years ago. That lady from Berlin flea market need not telling me that it has been found in some store in Himalaias, I would have bought it anyway. 

 // I saw it you and me in time part

   // I get a shiver from broken hearts

// I like the sun where it don't shine
// I make it hard on anyone

floral pants , mesh bodice and blue jacket, all thrifted from Nylon flea market // DIY perspex cuff // DIY knuckleduster ring // hardware store ring // Casio retro digi watch // Preen for Aldo heels (love that collection)

photo // Bojan Đurišić

listen // The Raveonettes - Young And Cold

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Klasična priča, posle završenog fakulteta ostala sam da radim u Novom Sadu, i u Sombor idem mnogo ređe nego što bih volela. Naravno, Božić, Uskrs i ostali državnim i crkvenim kalendarom blagosloveni produženi vikendi se podrazumevaju, pogotovo jer tada svi dođu u posetu roditeljima, pa grad vrca od ljudi koje inače ne biste videli. Ipak, Sombor najviše volim za vreme Pozorišnog maratona, događaja kojim se tradicionalno obeležava kraj pozorišne sezone. Svi sastojci su tu - početak leta, kada još nije neprijatno toplo, pozorišni kafe Godo, koji se otvara specijalno zbog Maratona, i (za Sombor) neverovatna živost - naravno, Somborci, ali i neki novi i sveži ljudi. Nekoliko predstava dnevno puta nekoliko dana, i cvetni udar kao finale! Tih nekoliko minuta čiste magije, dok kiša cveća pada na glumce i publiku je nešto zbog čega volim da se vratim svake godine. Valjda je to i zbog samog enterijera pozorišta. Znate kako deca crtaju i zamišljaju pozorišnu scenu i lože? Takvo je i somborsko pozorište, malo, kamerno, sa svim onim zlatnim ukrasima, i brokatom boje trule višnje, u kojima je lako ostaviti mesta za maštanje o tajnama pozorišta. Nije mala stvar ni proslaviti 130 rođendan, pa je ovogodišnji Maraton bio posvećen (maltene) jednako dugovečnim predstavama.

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

It was actually a quite common story - after finished studies, I started working and living in Novi Sad, and I don't get to visit Sombor, a town where I grew up, as often as I'd like to. Of course, you'll find me there for Christmas, Easter and other state/church-blessed days off, especially because everyone comes to visit their parents then, and Sombor is full of people I'd love to see more often. NeverthelesMy favorite time of year to visit Sombor is during Theater Marathon, a traditional event at the end of the season. All the ingredients are there - early summer, because it's still not uncomfortably hot, Godot, an official theatre café that opens for special events such as Marathon, and the unbelievably lively town of Sombor. Couple of plays multiplied by couple of days and the grand finale - flower bomb - is something why this weekend is circled in red in my  calendar every year. Those couple minutes of pure magic, of hundreds of flowers raining over crowd and actors is something why I return to Sombor every year. I guess the theater building itself has something to do with it. You know how kids imagine stage and curtains? That's exactly what theater in Sombor is like - small and private, gold-plated and dressed in burgundy brocade, as if it comes from another era. Which is not far from the truth, as Sombor Theater is celebrating its 130th birthday and and that's why this year's Marathon was devoted to the most long-living plays.

Iako analogne fotke sa blicem imaju taj neki Terry Richardson-ovski šarm, nekako sam smatrala da to nije pravo prema ovom svilenom neonu i crnoj suknji od neoprena, pa smo Bole i ja ponovili fotkanje, ovaj put po danu, slajd filmom. Evo i rezultata naše prve saradnje, nadam se da vam se dopadaju :)

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Although I love that Terry Richardson feel to the analog photos with flash, I thought it was not fair to this amazing neon silk top and neoprene skirt. That's why Bole et moi did another photo shoot, this time by day, using slide film for analog camera. This is are first cooperation, and hope you like the results :)

p.s. Osim DIY narukvica od klirita, koje dobro poznajete, ovo je ustvari maltene isključivo rimski šoping ulov :) //
p.s. Besides DIY perspex cuffs you know already, almost everything here is from shopping spree in Rome :)

DIY perspex cuffs // black clutch bag from Nylon flea market // no brand black flats // GAP striped neon silk shirt // H&M neoprene skirt // statement necklace from some random shop in Rome

photo // Bojan Đurišić + sestre Tošić

Selidbu sam već najavila, sada još ostaje da utvrdimo detalje oko adrese. 

Inače, gradove koje volim delim na one gde za dolce vitu treba puno sreće, a bogami i novca, i one u kojima bih mogla da živim, gde su radosti života u gradu dostupne i onima sa malo lošijim horoskopom. Pogađate - Njujork i Pariz u prvu fijoku, Berlin u drugu. A onda, šetnja ulicama, razgledanje i imaginarna kupovina stanova na željenim mestima kao omiljena zabava. Zamišljam enterijer, tražim pogled sa terase i prve komšije. 

Ljubav na prvi pogled mi je Prenzlauer berg. Zbog svih tih kestenovih krošnji, zbog svih tih stvari o kojima sam pisala prošli put. Pa još kad u obzir uzmete coolness reputaciju koju je zaradio devedesetih kao epicentar kontrakulturne scene, njegova popularnost zaista ne čudi. Iako je Zid prolazio kroz centar grada, ove granične zone smrti svakako nisu bile najomiljenija mesta za život. Posle pada Zida, cene nekretnina u ovim centralnim zonama istočnog Berlina bile su paradoksalno niske, idealne za umetničko-boemski plitak džep. Tokom devedesetih, Prenz je postao mesto to be za kreativce svih fela, verovatno poslednje utočište prave alternative. 

Znate kako to ide. Slobodni umetnici koji su živeli od danas do sutra poudavali su se i poženili, dobili stalne poslove, pa je Prenzlauer berg, od meke noćnog života postao poželjan kraj za porodični život, gde se na glasnu muziku iz kafića ne žale samo retke babe rođene pre rata, već i armija boho babyboomera, koji su do juče bančili u istim tim kafićima. Dok šetate ulicama, imate utisak da svi šetaju decu ili ih voze zakačene za bicikl u mini-prikolicama (jer, naravno, niko ne vozi kola). Ako nisu deca, onda su mopsi. Prenz, kao i mnogi drugi delovi Berlina, suočava se sa gentrifikacijom - to vam je kada neki kraj prvo otkriju siromašni umetnici, daju mu specifičan cool, a onda ih bogatiji, koji misle da se coolness može kupiti, isteraju iz njega. Nažalost, previše korporativnih kreativaca koji su želeli da žive i rade na svojim mekićima u hladovini Prenzlauer berga, digli su cene kirije u nebo. 

Hajde da krenemo u šetnju mojom omiljenom Kaastanien allee, gde se radnje sa precenjenom vintage garderobom i hipsterskom gedžeterijom smenjuju sa odličnim restoranima, gde i dalje možete pojesti odličan pileći curry za 5e.

Ne bih imala ništa protiv ni da poštu primam u Oderberger strasse, koja preseca Kaastanien allee i vodi do Mauerparka, gde se nedeljom održava buvljak, nezaobilazna destinacija. Naravno, ni vintage shopova ne manjka, pa smo upražnjavali i omiljeni sport - izluđivanje prodavačice besomučnim isprobavanjem vintage garderobe koju nikada nećemo kupiti jer, zaboga, imamo naš Najlon <3. Doduše, malo je falilo da uzmem ovu zelenu Jil Sander svilenu  pidžama-haljinu, ali je racio ipak pobedio.


Sada idemo malo južnije, do Kreuzberga, bivšeg Zapadnog Berlina, a danas njegovog najkosmopolitskijeg dela - verovatno nigde na svetu gostoljubivi i pomalo glasni Turci, poznati po svojim kebabdžinicama, ne žive u takvom skladu i harmoniji sa hipi nastrojenim, ali poslovično rezervisanim nemački življem.  I to je još jedna od stvari koju volim u vezi sa Berlinom - po količini grafita na zgradama, razbijenih flaša i napuštenih bicikala , pomislili biste da se radi o opasnom kraju, ali ne zaboravite - i dalje ste u Nemačkoj, sve je u najboljem Redu (i to sa velikim R :). Nekada su David Bowie i Iggy Pop ovde bili stalni gosti, a Kreuzberg je i danas mesto gde se može dobro izaći. Posebna preporuka za Möbel Olfe na Kottbuser Toru.


Baš nekako između Kreuzberga na jugu, i Prenza na severu, smestio se Friedrichshein. Počeo je skromno, kao radničko naselje, prošao golgotu bombardovanja u Drugom svetskom ratu, da bi se vratio kao dika i ponos sovjetskog režima, kojim su se šepurili pred zapadnim rođacima preko Zida. Ti slojevi istorije koji se polako ljušte su još jedna od stvari koje jako volim u Friedrichsheinu. Ko se biciklom nije sjurio niz Karl-Marx Allee između bizarnih primeraka sovjetske svadbena torta-arhitekture, kao da i nije bio u Berlinu.

Što se njegove sudbine posle ujedinjenja Nemačke tiče, ona se ne razlikuje puno od one koja je zadesila Prenzlauer berg. Umetnici i boemi prvi su otkrili Friedrichshein, udahnuli mu život, otvorili ateljee, zauzeli skvotove, napunili kafane...samo da bi ih dobrostojeći wannabe hipsteri isterali iz sopstvenog komšiluka nerealnim dizanjem cene nekretnina. Još jednom, gentrifikacija na delu, iako u nešto manjoj meri nego u Prenzlauer bergu. Ugrabite vaš (imaginarni) stan dok još možete!

Nije šala, ako bogati ljudi koji žele da žive u kul delu grada nastave da se naseljavaju u Prenzu, Kreuzbergu i Friedrichsheineu, muzika  posle 10 uveče uskoro će postati retkost. U to ime, grad Berlin izdvojiće milion evra, kako bi sačuvao kultne klubove (koji su, inače, najbolji u Friedrichsheinu), svoje kulturno i turističko blago kojem prete investitori, zaslepljeni cenama parcela na kojima se ono nalazi.

p.s. fotkanje u klubovima strogo je zabranjeno i preporučujem vam da poštujete ovu zabranu, kako vam ne čelu ne bi pisalo 'turista' (bolja varijanta) ili vas izbacili naglavačke (lošija varijanta)

photo // Bojan Baljak // Aleksandar Grkinić // Milun Milutinović